مقاله انگلیسی حسابداری ترجمه شده: اثر ضعف کنترل داخلی بانک های تجاری بر ذخایر وام های زیان ده و مقررات

سال نشر: ۲۰۱۶

تعداد صفحه انگلیسی:  ۲۲

تعداد صفحه ترجمه فارسی:  ۲۲  صفحه word

دانلود رایگان مقاله انگلیسی

کد محصول: H220

عنوان فارسی:

مقاله انگلیسی حسابداری ترجمه شده :  اثر ضعف کنترل داخلی بانک های تجاری بر ذخایر وام های زیان ده و مقررات

عنوان انگلیسی:

The effect of commercial banks’ internal control weaknesses on loan loss reserves and provisions

چکیده فارسی:

این مطالعه به بررسی این می ­پردازد که آیا ضعف کنترل داخلی اساسی (ICW) بانک­ های تجاری ذخایر و مقررات وام زیان ده را تحت تاثیر قرار می ­دهد. قانون­ گذاران بانک برای بهبود روش ­های کنترل داخلی بانک­ ها در جهت به دست  آوردن برآوردهای دقیق از قرار گرفتن در معرض وام ­های زیان ­ده مشتاق بوده اند. GAO (1991، ۱۹۹۴) گزارش می ­دهد که ذخایر وام زیان ­ده اغلب بر اساس نرخ ضرر تاریخی حتی برای وام­ های بزرگ، به جای ارزیابی اختلال وام ­های فردی تعیین می ­شود و ذخایر وام زیان ­ده گزارش شده شامل مقدار قابل توجهی از ذخایر مکملی است که به در معرض وام زیان­ ده قرار گرفتن مرتبط نیستند. ما انتظار داریم و دریافتیم که بانک ­های دارای ICW اصولی، به طور متوسط، ذخایر و مقررات وام زیان ­ده بالاتری در سال ­های ICW نسبت به سال ­های بدون ICW دارند. ما همچنین دریافتیم که بانک ­ها ICW با اقدامات اصلاحی موفق دیگر دارای سطوح بالاتری از ذخایر وام زیان ­ده و یا مقررات در سال آینده نیستند، در حالی که بانک­ هایی که گزارش ICW اصولی در هر دو سال جاری و سال بعد را می ­دهند به داشتن مقدار قابل توجه بالاتری از ذخایر و مقررات وام زیان ده در سال آینده ادامه می ­دهند.

مقدمه

اثربخشی کنترل داخلی بانک­ها تحت بررسی دقیق قانونگذاران از سال ۱۹۹۱ بوده است. گزارش GAO در سال­های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۴ مستند می­کند که بسیاری از بانک­ها ورشکسته ذخایر و مقررات وام زیان­ده نادرست با توجه به روش­های کنترل داخلی ضعیف، تحریف صورت­های مالی خود داشته­اند. ذخایر وام زیان­ده مقدار برآوردی قرار گرفتن بانک در معرض زیان برای پوشش وام­های برجسته تخریب­شده غیر قابل وصول است. مقررات زیان وام هزینه لازم برای تنظیم ذخایر وام زیان­ده است. ذخایر وام زیان­ده، بزرگترین و تنها جزئ از اقلام تعهدی بانک هستند، و پرتفوی وام بانک تجاری معمولا ده تا پانزده برابر بزرگتر از سهام آنها است (واهلن، ۱۹۹۴؛ آلتامورو و بیتی، ۲۰۱۰). بنابراین، ذخایر و مقررات وام زیان­ده اطلاعات مهمی در مورد قرار گرفتن در معرض ریسک اعتباری برای مشتریان و سرمایه­گذاران بانک فراهم می­کند. در راستای توجه نظارتی برای اثربخشی کنترل داخلی و ارتباط آن با ذخایر وام زیان­ده، بررسی می­کنیم که آیا ضعف کنترل داخلی (ICW) به طور سیستماتیک با ذخایر و مقررات وام زیان­ده بانک­ها در ارتباط است، و این که آیا اقدامات اصلاحی زیر بر آنها یک سال پس از گزارش ICW اساسی اثر می­گذارد.

پس از اینکه تعدادی از بانک­ها در دهه ۱۹۸۰ ورشکست شدند، شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) قانون بهبود بیمه سپرده فدرال (FDICIA) را در سال ۱۹۹۱ به تصویب رساند، و ملزم نمود که مدیریت بانک­هایی که بیش از ۵۰۰ میلیون $ دارایی دارند به بررسی اثربخشی داخلی کنترل فرآیندهای گزارشگری مالی خود بپردازند و حسابرسان خارجی بانک­ها گواه اثربخشی ساختار کنترل داخلی بانک­ها باشند. با این حال، بانک­ها همچنان از مشکلات کنترل داخلی مربوط به حاکمیت شرکتی و گزارشگری مالی رنج می­بردند، و بازارهای مالی را دوباره در اوایل سال ۲۰۰۰ به لرزه درآورد، و منجر به از دست دادن قابل توجه اعتماد سرمایه­گذار به کسب و کار ایالات متحده و شرکت­های حسابرسی شد. برای جلب دوباره اعتماد سرمایه­گذاران، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) قانون ساربانز-آکسلی (SOX) را در سال ۲۰۰۲ به تصویب رساند، و معیارهای حاکمیت شرکتی سختگیرانه­تری را نه تنها به بانک­ها بلکه تمام شرکت­های عمومی دیگر با دارایی بیش از ۷۵ میلیون $ تحمیل کرد. به طور خاص، بخش ۴۰۴ (ب) از SOX شرکت­های عمومی را ملزم به ارزیابی و گزارش در مورد اثربخشی کنترل داخلی خود گواهی­شده توسط حسابرسان مستقل می­کند، و در نتیجه داده ICW به راحتی قابل دسترس شده­اند. اخیرا، پس از بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۸، فدرال رزرو بررسی گسترده­ای از نظارت بانک خود بر کنترل داخلی و مقدار ذخایر وام زیان­دهی که بانک­ها باید حفظ کنند انجام داده است (رایان، ۲۰۱۴). در نتیجه، قانون اصلاح وال استریت و حمایت از مصرف­کننده داد-فرانک در سال ۲۰۱۰ به تصویب رسید.