مقاله انگلیسی مدیریت ترجمه شده پیشرفت های جدید در ارزیابی و مدیریت عدم قطعیت

سال نشر: ۲۰۱۴

تعداد صفحه انگلیسی:۱۱

تعداد صفحه ترجمه فارسی:  ۳۸  صفحه word

(دانلود رایگان مقاله انگلیسی)

کد محصول:M478

عنوان فارسی:

مقاله انگلیسی مدیریت ترجمه شده پیشرفت های جدید در ارزیابی و مدیریت عدم قطعیت

عنوان انگلیسی:

New developments in uncertainty assessment and uncertainty management

چکیده فارسی:

این مقاله یک روش کلی را برای پیش بینی ها و برنامه ریزی آزمونهایی که می توانند بعنوان ابزاری جهت مدیریت عدم قطعیت استفاده شوند ارائه می کند. عدم قطعیت به طور کلی بعنوان “چیزی که دقیقا شناخته نشده است” تعریف می شود. این تعریف به ما فرصت شناسایی انواع مختلف عدم قطعیت برخاسته از منابع و فعالیت های مختلف را می دهد، بیشتر این موارد در تحلیل، مشاهده نشده اند. در این مقاله، تشریح عدم قطعیت از یک منظر تاریخی و نتیجه گیری با یک منظر جدید بر مبنای دخیل کردن یک سری عوامل بررسی می شود؛ منطق فازی می تواند در کمّی کردن و معلوم کردن چنین مداخله گرهایی مفید باشد. ارزیابی ما از عدم قطعیت شامل شناسایی انواع مختلف آن می شود (ابهام، فازی بودن، تصادفی بودن، غیراختصاصی بودن، ناشناس بودن و…) و با مدلها و روشهایی جهت ارزیابی “عدم قطعیت کلی” در یک عمل به پایان می رسد. مواردی که با این مسئله مربوط اند، در مفهوم کاربردهای علم فیزیکی و مهندسی تشریح شده اند؛ با اینحال، هیچ مانعی برای دیگر زمینه ها مثل علم اقتصاد، علوم اجتماعی، پزشکی و کسب و کار وجود ندارد. ارزیابی عدم قطعیت شامل چگونگی شناسایی، رده بندی، توصیف، کمّی کردن و ترکیب عدم قطعیت ها در یک عمل، با هدف معینی از درک چگونگی مدیریت عدم قطعیت ها می شود. مدیریت عدم قطعیت فرض می کند که ما فرایندی برای کمّی کردنعدم قطعیت ها داریم و قادریم که آنها را به روشی که بتوانند برحسب ویژگی های شخصیشان جهت عدم قطعیت کلی مقایسه شوند، تجمیع کنیم. مدیریت عدم قطعیت ها مهم است، زیرا عدم قطعیت به طور غیر مستقیم بر تصمیم گیری و اتخاذ سیاست ها اثر می گذارد. یک مثال، استفاده از یک مفهوم به نام کمّی کردن حاشیه ها و عدم قطعیت است (QMU)، که برای روشن شدن نظرات ما بیان شده است.

واژگان کلیدی: کمّی کردن عدم قطعیت، مجموعه های فازی، استنباط، عدم قطعیت کلی، مدیریت

۱٫مقدمه

ما زمان زیادی را در تلاش برای درک و کمّی کردنعدم قطعیت گذرانده ایم. بیشتر عدم قطعیت ها در یک مسئله، ناشی از کمبود دقت یا درستی است که ما در درک خود از آن مسئله داریم. بیشترین کارهایی که در علم و مهندسی شده است، عدم قطعیت در اطلاعات، مدلها و راه حل هایی که ما را به مسئله می رسانند، را مشخص نمی کنند. ما پیشنهاد می کنیم که مشخص کردن و کمّی کردنعدم قطعیت در چنین مسائلی باید متناسب با آنچه شناخته شده است یا آنچه می تواند در دنیای فیزیکی تعیین شود و نیز با سطح متناسب دقت، همراه باشد. یک دلیل برای درگیر شدن در یک چنین چیزی این است: دستیابی به سطوح بالایی از دقت مستلزم هزینه های بالا، پول، یا هر دوی آنها نیز هست. یک مسئله یا سیستم پیچیده تر، اطلاعات نادقیق تر یا اعمال شاخص تری هم دارد که مجبوریم برای این سیستم مشخص کنیم و بنابراین عدم قطعیت بیشتری هم پدید می آورد. بنابراین، عدم قطعیت به دقت، اطلاعات، و پیچیدگی مربوط است که ارزیابی مسئله را مشکل تر می کند و ما را مجبور به ارائه یک راه حل احتمالی می کند.

لطفی زاده یک نظر مشهور در مورد اهمیت توازن دقت دارد که ما در عدم قطعیتموجود بدنبال آن هستیم (زاده، ۱۹۷۳)، “ما باید دامنه تغییرات  عدم دقت خود را مورد استفاده قرار دهیم”.

این مقاله پیشنهاد می کند که عدم قطعیت در اشکال مختلف، در همه کوشش های علمی نفوذ می کند، و بعنوان یک ویژگی جامع در همه افکار، مدلها، تئوریها، و راه حل ها وجود دارد. قصد ما خلاصه کردن روش ها برای مدیریت برخی از این اشکال عدم قطعیت در مسائل فنی است. چون بیشتر آنچه که در ۴۵ سال گذشته کشف کرده ایم جدید بوده و بخشی از اصطلاحات استاندارد نیست، پس در ابتدا با تعریفی از برخی واژه ها و برخی افکار ضروری در مورد عدم قطعیت کار خود را آغاز می کنیم.

2. برخی از نظرات و تعاریف

بحث از ارزیابی و مدیریت عدم قطعیت را با برخی از تعاریف و مفاهیم ادامه می دهیم:

اطمینان می تواند عملا بصورت “وضعیتی شبیه این باشد که برای نقض یک مسئله به اندازه کافی دلیل نداشته باشیم”. برای نمونه، اگر بگوییم که شرایط ابتدایی در آزمایش همراه با اطمینان است، درک ما از این مسئله، شرایط اولیه ای است که قطعا ثابت مانده است. این تعریف از اطمینان، با جبرگرایی یا یک راه حل اجباری منطبق است.

دقت به توانایی های مربوط به پیش بینی خوب، دقیق بودن، درست بودن، حفظ کنترل، عمل کردن در یک چارچوب، و ارائه یک دنیای فیزیکی بر می گردد. این مسائل معمولا با درجه بالایی از اطمینان همراه است.

عدم قطعیت غالبا بصورت “آنچه که به دقت شناخته نشده است” تعریف می شود، و خود را به شیوه های مختلف نشان میدهد، که ارزیابی آن بیشتر از آن چه به نظر می آید مشکل است. یک فهرست جزئی از تئوری های استفاده شده برای ارزیابی عدم قطعیت، در خلال ۴۵ سال گذشته توسعه یافته است (به جز تئوری احتمالات که به بیش از ۴۰۰ سال قبل برمیگردد!)، که در بخش ۴ آمده است.

کمّی کردن (آنچه در کمّی کردنعدم قطعیت یا UQ مشاهده می شود) به یک تحلیل و ارزیابی از فرایند یا ارزیابی مبتنی بر مدل ها، داده ها، و تخصص ها و غیره بر می گردد. کمّی کردن، لزوما به یک وضعیت عددی یا برگرداندن به صورت عدد نیاز ندارد. برخی وضعیت های متمایز زبان شناختی، عدم قطعیت را از طریق کمّی کردن بوسیله شناسایی وضعیت قبلی بعنوان یک ارزیابی از عدم قطعیت شرح می دهند.ما دریافتیم که اعداد، همانند زبانشناسی، یک برداشت شخصی دارند که اغلب بوسیله یک فرد، یک سیاست یا یک تصمیم گیرنده، این برداشت را ایجاد می کند. بنابراین UQ به همان اندازه اعداد یا واژگان، معتبر است. یک مثال غیرعددی از یک جمله UQ به این شرح است: موتورهای جت با حاشیه های کم اما ثابتی عمل می کنند.

اطمینان واژه ایست که اکثرا بصورت تعاریفی شامل اطمینان، باور، استناد، و یقین بیان می شود؛ حالتی از احساس مطمئن بودن. “اطمینان از تجدید می آید”، نقل قول از یک ناشناس. جالب است که حتی یونانی ها قادر به تعریف دقیق (یا ریاضیاتی) آنچه که به معنی اطمینان است، نبودند. در آمار، اطمینان یک معنی دقیق در نمونه گیری و استنباط دارد به این صورت که به فاصله اطمینان برای یک پارامتر مشخص (مثلا میانگین) بر می گردد. سطح اطمینان،   به صورت تکمیل یک سطح معنی دار مثل   یا خطای نوع اول در آزمون فرضیات آماری در نظر گرفته می شود. (خطای نوع اول احتمال است، مثلا، ۵%، که یک فرضیه صفر زمانی رد می شود که نباید رد شود، یعنی فرضیه صفر درست است). این یک خطای انتخاب شده و کنترل شده در استنباط آماری است. جدای از مفهوم آماری، هیچ تعریف جدید برای معنی ریاضیاتی یا کمّی سازی اطمینان وجود ندارد. استفاده از این واژه در کاربردهای آماری مرسوم نیست، ما یک تعریف فنی از اطمینان را به صورت داشتن یک رابطه معکوس با عدم قطعیت تعریف می کنیم که ارزیابی شده و یا کمّی شده است.

عدم قطعیت کلی در واقع ترکیب یا تجمعی از همه عدم قطعیت های مرتبط در یک مسئله یا عمل است. درحقیقت، یک تحلیلگر ارزیابی را از پاسخ کلی در سطح سیستم یا پاسخ نهایی به یک سوال ایجاد می کند که y است، و بوسیله یک ارزیابی عدم اطمینان کلی بدست می آید یعنی   یا   . روش های ساختاری تعیین عدم قطعیت کلی، یک حوزه نسبتا جدید از تحقیقات است (روس، ۲۰۰۳ را ببینید).