مقاله انگلیسی ترجمه شده حسابداری: شرطی بودن مشترک در آزمون رابطه بتا-بازده شواهد مبتنی بر بازار سهام بریتانیا

سال نشر: ۲۰۱۱

تعداد صفحه انگلیسی: ۱۳

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۸ صفحه فایل WORD

(دانلود رایگان مقاله انگلیسی) 

کد محصول:h141

عنوان فارسی:

مقاله  انگلیسی ترجمه شده حسابداری:  شرطی بودن مشترک در آزمون رابطه بتا-بازده شواهد مبتنی بر بازار سهام بریتانیا

عنوان انگلیسی:

Joint conditionality in testing the beta-return relationship: Evidence based on the UK stock market

چکیده فارسی:

این مقاله نقش بتا در تشریح بازده اوراق بهادار در بازار سهام بریتانیا را در دوره ۲۰۰۶-۱۹۸۰ بررسی می کند. رابطه شرطی بین بتا و بازده مورد بررسی قرار گرفته است. کوواریانس و واریانس شرطی مورد استفاده برای تخمین بتا بصورت فرایند آرک/گراف مدلسازی می شود، هنگامی که تخمین زده شد رابطه بتا-بازده بصورت شرطی بر اساس علامت بازده بازار مازاد آزمون می شود. مفهوم علامت بازده بازار مازاد به تحقیق pettengill و همکاران (۱۹۹۵) باز میگردد. نتیجه اصلی مقاله حاضر آن است که برخلاف سایر مطالعات، برای آزمون رابطه بتا-بازده، شرطی بودن مشترک اعمال شده است. نتایج اهمیت تشخیص علامت بازده بازار مازاد در هنگام آزمون رابطه بتا-بازده را نشان می دهد چرا که فقط در این حالت است که بتا یک معیار ریسک بااهمیت تلقی می شود. صرف پرداختی نسبت به بتا نیز نشاندهنده پرداختهای ریسک است

1. مقدمه

مدل قیمتگذاری داراییهای سرمایه ای (CAPM) Sharpe (1964) و Lintner (1965) یکی از رایج ترین مدلهای آزمون شده در دنیا مالی است. CAPM ادعا می کند که بازده موردانتظار هر نوع اوراق بهادار را میتوان تنها بوسیله سطح ریسک سیستماتیک آن که با بتا اندازه گیری می شود، بیان نمود.بتا تنها متغیری است که بازده مورد انتظار اوراق بهادار را تشریح می کند و رابطه ای که وجود دارد یک رابطه مثبت است. تمام آزمونهای اولیه CAPM غیرشرطی که توسط Lintner (1965), Black et al. (1972)and Fama and MacBeth (1973) انجام شده نتایجی به همراه داشته است که از قضیه اصلی CAPM یعنی رابطه مثبت ریسک-بازده حمایت می کند. برخلاف این موفقیت اولیه در CAPM، بسیاری از مطالعات بعدی در یافتن چنین رابطه ای بین ریسک و بازده ناتوان ماندند. برخی از مطالعات عبارتند از مطالعات Grinold (1993), Davis (1994), Fama and French (1992) در بازارهای امریکا، مطالعات Chan and Chui (1996)Fletcher (1997), Strong and Xu (1997), Levis and Liodakis (2001), Hung et al. (2004) در بازارهای بریتانیا، مطالعاتHo et al. (2000) در بازار هنگ کنگ، Isakov (1999) در بازارهای سوئیس Faff (2001) در بازارهای استرالیا و مطالعات Elsas et al. (2003) در بازار سهام آلمان.

CAPM مدلی است که مبتنی بر انتظارات است یعنی زمانی که داده های موردانتظار موجود نباشند.  CAPM با استفاده از بازده های تحقق یافته آزمون می شود البته با این فرض اساسی که بازده های تحقق یافته به درستی انعکاس پیدا می کنند و بنابراین می توانند تخمینی برای بازده های موردانتظار باشند. بر اساس CAPM رابطه ای مثبت میان بتا و بازده های مورد انتظار وجود دارد که این خود بدان معناست که بازده موردانتظار بازار باید همیشه از نرخ بدون ریسک بیشتر باشد به عبارت دیگر صرف نرخ بازار همیشه مثبت است. اگر CAPM با استفاده از داده های تحقق یافته آزمون شود، احتمال زیادی دارد که صرف ریسک تحقق یافته بازار منفی باشد. از اینجا به بعد Pettengill et al. (1995) اشاره دارد به Pettengill et al. (1995) که دوراهی استفاده از بازده های تحقق یافته را برای آزمون یک مدل مبتنی بر انتظارات تشخیص می دهد، این مطالعه روش جایگزینی است برای آزمون اینکه آیا بتا یک عامل ریسک بااهمیت است یا خیر.تمام سرمایه گذاران تشخیص می دهند که احتمال اینکه بازده بازار در برخی موارد کمتر از نرخ بدون ریسک باشد غیرصفر است، اگر چنانچه اینگونه نبود هیچ سرمایه گذار معقولی روی داراییهای بدون ریسک سرمایه گذاری نمیکرد. با پذیرفتن این منطق سوالی که مطرح می شود این است که در هنگام منفی بودن بازده بازار مازاد، رابطه ریسک-بازده چگونه باید باشد. Pettengill et al. (1995) نتیجه می گیرد هنگامی که بازده تحقق یافته بازار از نرخ بدون ریسک بیشتر می شود (بازارهای بالا)، رابطه ای مثبت بین بتا و بازده ها وجود دارد و هنگامی که بازده تحقق یافته بازار منفی است (بازارهای پایین) رابطه بتا-بازده منفی باید باشد. بنابراین Pettengill et al. (1995) نقش بتای شرطی را بر روی علامت صرف ریسک بازار تحقق یافته بررسی نمود.