مقاله انگلیسی ترجمه شده حسابداری سبز و چشم انداز ۲۰ ساله ی آن

سال نشر: ۲۰۱۳

تعداد صفحه انگلیسی: ۵

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۱۶ صفحه فایل WORD

(دانلود رایگان مقاله انگلیسی) 

کد محصول: h123

عنوان فارسی:

مقاله  انگلیسی ترجمه شده حسابداری سبز و چشم انداز ۲۰ ساله ی آن

عنوان انگلیسی:

Green accounting and green eyeshades twenty years later

چکیده فارسی:

این مقاله، راهی برای انجام مسئولیت های اجتماعی سازمان ارائه می دهد که طی آن و تحت راهکارهای الزام آور غیر قابل انکار، تعهداتی پذیرفته می شود؛ بنابراین محدودیت های حسابداری مالی خاصی ارائه می شود و چهارچوب مفهومی آن بیان می شود.در سال ۱۹۹۳ در مجله CA مقاله ای منتشر کردم که با این جمله شروع می شد : “می خواهم کاری جدید در زمینه حسابداری سبز انجام دهم. می خواهم در مورد حسابداری صحبت کنم”. این جملات بدین معناست که می خواهم مفاهیم بدهی و طلب را معرفی کنم که برای حسابداری در موارد اجتماعی سازمان ها مفید است و به جای این که فقط در زمینه اصطلاحات عمومی صحبت کنم، برخی موارد خاص را ارائه دهم. می خواهم مجددا این کار را انجام دهم؛ زیرا ویرایشگر از من خواسته است تا آنچه را ۲۰ سال پیش گفته ام اصلاح کنم تا تجدید چاپ انجام شود و تفاسیر حقوقی حسابداری، روشن شود.شاید به این دلیل که قول داده ام در مورد بدهی و طلب صحبت کنم، مقاله سال ۱۹۹۳ مورد توجه قرار گرفت و در مجله Walter J.Macdonald Award عنوان بهترین مقاله انگلیسی زبان را به خود اختصاص داد. در مقابل، واکنش کالج آموزشی من نیز بسیار خوب بود. هرچند که این مقاله حداقل توسط یک نفر تجدید چاپ شد و در دوره های درسی آموزش حسابداری مورد حسابداری می توان استفاده کرد. این دقیقا همان چیزی است که مد نظر من بوده است.همچنین این توضیجات نشان می دهند که چرا از کنایه “چشم انداز سبز” استفاده کرده ام. در گذشته های دور، حسابداری در آمریکای شمالی، بسیار تیره و مبهم بود و غلافی بر روی چشم ها قرار داشت که نمی توانستیم روشنایی را درک کنیم. آشکار است که به دلیل نقایص وظایف سنتی یا هر عدم سازگاری میان سازمان ها، پدیده هایی در حسابداری، رخ داده است. تصور می کنم در این زمینه، افراد متخصص اندکی وجود داشته باشد

۲۰ سال قبل اعلام کرد که نقش حسابداری به عنوان یک ثبت کننده قابل اعتماد تعاملات دارای اهمیت بالایی است و می توان بر اساس اطلاعات ثبت شده، مشاهدات یا تعهداتی ارائه نمود (هنوز هم همین نظر را دارم). اعداد موجود در صورت حساب های مالی را می توان به عنوان کالاهایی در نظر گرفت که قیمت ها در پشت آن ها نوشته شده است. به علاوه، حتی قیمت های موجود در بازار می توانند موجب انگیزه ی افراد برای انجام عملیات اجتماعی شوند؛ زیرا آن ها با تنزل محیطی، درگیر نیستند. در صورتی که ناخالصی هزینه های محیط، برابر صفر باشد، سازمان ها می توانند بر حسب نیازهای خود به بیشترین سود برسند. صورت های مالی بر اساس این قیمت ها می توانند سازمان های سودبخش را توصیف کنند. این حالت برای سازمان هایی که امکان اصلاح هزینه را دارند برقرار است. سازمان هایی که توانایی انجام این کار را ندارند، مجبور به پرداخت صورت حساب هستند؛ زیرا تعهدات محدودی دارند.

به جای نقد حسابداری به منظور انجام اصلاحات، پیشنهاد کردم که دولت ها باید سازمان ها را وادار کنند تا با استفاده از بازارهای داد و ستد، موارد خارجی را درونی سازی کنند. این ایده اولیه در سال ۱۹۹۳ ارائه شد. من اثبات کردم سازمان هایی که می توانند کاراتر باشند، هزینه بیشتری برای گواهی نامه ی تایید بپردازند. مدیران باید مصالحه ای میان هزینه های اصلاح سرمایه محصولات سازمان و هزینه خرید گواهی اعتبار، ایجاد کنند. پس نقش سنتی ثبت اطلاعات تعاملات در بازار به صورت قابل اعتماد حفظ می شود. ارزیاب ها می توانند به صورت پیوسته، نقش های سنتی را ایفا کنند و اطمینان حاصل کنند که محصولات انتشاریافته توسط سازمان، دارای کیفیت مجاز در محدوده گواهی اعتبار سازمان هستند. در نتیجه، لطمه ای به جریان کاری وارد نمی شود.

من به سادگی فکر می کنم که دولت ها می توانند بازارهای داد و ستد را برای تمامی سازمان ها راه اندازی کنند. حتی اثبات کرده ام که بازارهای سرمایه بر سازمان ها فشار می آورند تا برخی کالاهای خارجی را وارد نمایند. برای گرفتن مالیات از یک سازمان، اطلاعیه ای در مورد فرصت ها و ریسک ها در چشم انداز آتی ارائه می شود که شامل ARO هاست. در سال ۱۹۹۳ استانداردهای حسابداری برای ARO ها وجود نداشت. هرچند من اثبات کردم که مدیران و واسطه ها می توانند این استانداردها را انتشاردهند زیرا در بازارهای سرمایه رقابتی، هم مدیران و هم واسطه ها برای سرمایه گذاری، انگیزه دارند و افشای این اطلاعات، سبب ایجاد قابلیت اعتماد می شود. هزینه سرمایه سازمان و هزینه آتی، رابطه مستقیمی با قابلیت اعتماد دارند. درصورتی که این قابلیت اعتماد وجود نداشته باشد، سرمایه گذاران، بدترین حالت را در نظر می گیرند و هزینه های در نظر گرفته شده، نامطلوب خواهد بود. اکنون تصور می کنم که قابلیت تخمین ARO ها و قابلیت سرمایه گذاران برای تفسیر اطلاعات از آن ها بسیار خوش بینانه است. هرچند ۲۰ سال پیش معتقد بودم که بهتر است چنین کاری انجام شود، بیشتر به این دلیل که استانداردهایی برای حسابداری وجود داشته باشد.