مقاله ترجمه شده بازده وجه نقد،سرمایه گزاری ها و دارایی

سال نشر: ۲۰۰۹

تعداد صفحه انگلیسی: ۱۱

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۳۷ صفحه فایل WORD

(دانلود رایگان مقاله انگلیسی) 

کد محصول: h111

عنوان فارسی:

مقاله انگلیسی حسابداری ترجمه شده :بازده وجه نقد،سرمایه گزاری ها و دارایی

عنوان انگلیسی:

Cash, investments and asset returns

چکیده فارسی:

ما الگوی قیمت گزاری دارایی سرمایه ای را برای بررسی تأثیر سرمایه گذاری های شرکت ها متناسب با موجودی نقدی دربازده سهام با فرض بر اینکه موجودی نقدی کمتر از هزینه های رویداد مالی باشد، به کار می بریم. ما پی می بریم که مجموع دارایی های شبیه سازی شده بر مبنای سرمایه گذاری ها، متناسب با سرمایه غیرنقدی و بر مبنای سرمایه گذاری ها متناسب با سرمایه نقدی به خاطر آزمودن مجموع دارایی های متعدد، قمیت گذاری شده اند. به طور متوسط، شتاب سهام ها و افزایش قیمت سهام ها نسبت به فاکتوری که با استفاده از سرمایه گذاری متناسب با وجه نقد ساخته شده اند، حساس تر هستند

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­کلمات کلیدی: سرمایه گذاری ها / تعیین قمیت دارایی / وجه نقد

• مقدمه:

به مدلهای قمیت گزاری دارایی سرمایه ای که بازده سهام را نسبت به بازده بودجه بندی سرمایه (سرمایه بودجه بندی شده)، برابر فرض کرده اند، در ادبیات مالی توجه قابل ملاحظه ای شده است.[۱] با توجه به جریان نقدی آتی مورد انتظار، سرمایه گذاری ها و بازده های آتی سهام، باید به طور منفی با گذشت زمان با هم در نوسان باشند، زیرا هنگامی که نرخ قیمت افت می کند، نرخ بهره­ی پیشنهادی در سرمایه گذاری هم افت می کند و در نتیجه، شرکت ها، سرمایه گذاری خود را افزایش می دهند. مفهوم تعیین قیمت دارایی مقطعی، این است که فاکتور سرمایه گذاری ساخته می شود. ما در الگوی تعیین قیمت دارایی مقطعی نشان می دهیم که بازده سهام نه تنها توسط بودجه بندی سرمایه شرکت ها و بهره وری آتی به گردش درمی آید، بلکه، با تصمیم گیری های آنان در زمینه ی موجودی نقدی هم گردش می کند.

در الگوی ما، شرکت ها برای حفظ وجه نقدی، سه دلیل ارائه می دهند و تمام این دلایل، با هزینه های رویداد مالی مرتبط هستند ( کنیز، ۱۹۳۶، بامول ۱۹۵۲، میلر راُور ۱۹۶۶ )، دلیل اول: حفظ وجه نقدی از تبدیل دارایی های مشهود یا دارایی های مالی با هزینه های ثابت و متغییر به وجه نقد، جلوگیری می کند. این بخش با عملکرد روزانه شرکت مرتبط است و فرد می تواند، مزیت داشتن وجه نقد را به عنوان بازدهی حاضر و آماده تلقی کند. لینز و همکارانش (۲۰۰۸) با تحقیق در مورد شرکت ها دریافتند که در واقع، وجه نقد به طور کلی به عنوان سدی در برابر کسری آتی وجه نقدی حفظ شده اند. دلیل دوم، وجه نقد برای پایین آوردن هزینه های آتی و خارجی مالی (هزینه رویداد مالی) حفظ شده است و هزینه های مرتبط با پروژه های جدید هستند. در صورتی که شرکت ها در آینده متوقع هزینه های مالی بیرونی بالایی باشند، دلایل زیادی برای حفظ وجه نقد ارائهت می دهند تا هزینه های رویداد مالی آتی را کم کنند. در الگوی ما، هنگامی که شرکت ها موجودی های نقدی فعلی را افزایش می دهند، ممکن است که بدهی کنونی را به خاطر تأمین مالی منتشر کنند و این کار هزینه بردار است. وجه نقد برای ایجاد توازن بین هزینه های کنونی تأمین مالی خارجی و هزینه های آتی تأمین مالی خارجی حفظ شود.[۲] در واقع، هنگامی که بازار معتبر به طور آنی بسته می شود و یا بهره وری ضعیفی در سهام ایجاد می شود، هزینه های تأمین مالی خارجی به طور آنی افزایش می یابند. در نتیجه، شرکت هایی که وجه نقد کافی دارند، می توانند از طریق        بودجه­هایشان، طرح های سود آور را اجرا کنند، در حالی که شرکت های دیگر که وجه نقد کافی ندارند، ممکن است که آنها هم پروژه های سود آور را اجرا نمایند و به پیش ببرند. (مثل، فازاری و همکاران ، ۱۹۸۸ ، کاپلان و زینگالز ۱۹۹۷، کامپ بل و همکاران ۲۰۰۸).[۳] دلیل سودم، در صورتی که شرکت ها متوقع سودآوری یا بهره وری ضعیف در سهام باشند، آنها سرمایه ی مشهود کمتری را سرمایه گذاری می کنند، تولید کمتری دارند و تخصیص بیشتری از سرمایه ها را به وجه نقد دارند. این فرضیه با نتایج الگوی نظری ریدیک و وتید که در دست انتشار است، تطابق دارد. ما در الگویمان از طریق فراهم نمودن امکان تغییرات جاری در وجه نقد به هزینه های رویداد مالی جاری کمتر، مزیت پس انداز احتیاط را درک می کنیم.

به وضوح، شرکت ها سهام سرمایه مشهود را مانند موجودی نقد و تأمین مالی کسر و زیان با استفاده از بدهی ها، انتخاب می کنند.[۴] ما نشان می دهیم که بازده سهام و میانگین موزون بازده در سرمایه مشهود و بازده در سرمایه نقدی است. با توجه به اینکه، میانگین موزون سرمایه مشهود، به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از میانگین موزون سرمایه نقدی است، بازده سهام تا حد زیادی بوسیله بازده در سرمایه گذاری سرمایه مشهود مشتق شده است و با بهره وری و فاکتورهایی تعیین شده است که بر هزینه از دست رفته جاری سرمایه، تاثیر می گذارد. پس، در نمونه ما، سطوح بالای سرمایه گذاری، به طرزی چشمگیر، بازده آتی را پایین می آورند و در صورتی که شرکت ها وجه نقد کافی را در اختیار نداشته باشند، بازده های آتی بازهم کمتر خواهند شد. از طرف دیگر، سرمایه گذاری اندک و پایین همراه با وجه نقد کافی در شرکت، بازده های آتی را تقویت می کنند. پس، ما در سطح مقطعی متوقع هستیم که فاکتور مبتنی بر سرمایه گذاری متناسب با وجه نقد، یک فاکتور مشترک باشد.[۵]

[۱] مجموعه مختصری از مطالعات مرتبط با این تحقیق عبارتند از: کُچران (۱۹۹۶ ، ۱۹۹۱) ، رستوی و راکینگر (۱۹۹۴)، آبل و رابری (۱۹۹۴)، جرمن (۱۹۹۸)، ژانگ (۲۰۰۵)، بلاوز و هانگ (۲۰۰۷) و جرمن (۲۰۰۸).

[۲] گامبا و تریانتیز (۲۰۰۸)، چنین استدلال کردند که حفظ موجودی نقدی، تغییرپذیری و نوسان مالی را تصریح می کند، زیرا، شرکت ها در صورتی که شرایط سرمایه گذاری ضعیف است، بین دو مقوله­ی از دور خارج کردن بدهی ها و پس انداز وجه نقد، مقوله­ی پس انداز وجه نقد را برمی گزینند. شرکت ها این کار را به این دلیل انجام می دهند زیرا آنها می توانند در هنگام ایجاد شرایط و موقعیت های سرمایه گذاری، از افزایش هزینه بدهی گذشته تا سطحی مشابه، اجتناب کنند. علاوه بر این، باتز و همکاران ( تحقیق آنها، در دست انتشار است)، دریافتند که متوسط وجه نقد نسبت به نرخ دارایی ها بیش از دو برابر شده بود در سال ۱۹۸۰ از میزان ۴۸/۱۰% به میزان ۰۳/۲۴% رسید و این افزایش در اصل برای پس انداز کردن هزینه های تأمین مالی آتی خارجی بود. دی ملو و همکارانش در ۲۰۰۸ از شواهد مالیات بر درآمد فدرال برای نشان دادن تخصیص وجه نقد بالاتر شرکت ها به جای پایین تر، تحقیق و بررسی زیاد و هزینه های توسعه، سرمایه خالص پایین و بدهی پایین استفاده کردند و بنابراین به این نتیجه رسیدند که نرخ بالاتر وجه نقد با مشکل دسترسی به سرمایه بیرونی و موجودی پایین تر بودجه های درونی همبستگی دارد.

[۳] هایوشالتر و همکاران در سال (۲۰۰۷)، دریافتند که شرکت ها ریسک بالاتر پیش از موعد مقرر در یک بازار رقابتی تمایل دارند که اوراق بهادار مشتقه ی بیشتری را به کار ببرند و موجودی نقدی بیشتری را حفظ کنند.

[۴] ما به خاطر سادگی و انعطاف پذیری، فاکتورهای دیگر مثل مالیات شرکت، مالیات فردی، اطلاعات نامتقارن و هزینه های سازمان را بررسی نمی کنیم ( در نظر نمی گیریم).

[۵] به طور کل، ادبیات جریان سرمایه گذاری- وجه نقد این مساله را بررسی کرده است که سرمایه گذاری چگونه به وجوه نقدی پاسخ  می دهد (کاپلان و زینگالر ۱۹۹۷، هر بارد ۱۹۹۸ ، بکری ۱۹۹۹، آلمدیا و همکاران ۲۰۰۴، مویان ۲۰۰۴، گواریگلیا ۲۰۰۸، براون و پیترسون ۲۰۰۹ ). شیوه ما در بررسی این راستاکه ما چگونه بازده های سهام را که به چنین تصمیماتی در یک الگوی غیرکلاسیک پاسخ می دهند، متفاوت می باشد.