مقاله ترجمه شده :  تاثیر بازی درمانی بر کودکان دارای علائم اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی

سال نشر: ۲۰۰۷

تعداد صفحه انگلیسی:  ۱۷

تعداد صفحه ترجمه فارسی: ۳۰   صفحه word

دانلود رایگان مقاله انگلیسی 

کد محصول: R5

عنوان فارسی:

مقاله ترجمه شده :  تاثیر بازی درمانی بر کودکان دارای علائم اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی

عنوان انگلیسی:

Play Therapy With Children Exhibiting Symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder

چکیده فارسی:

شصت کودک از رده سنی ابتدایی که واجد علائم اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی بودند، به طور تصادفی انتخاب شده و در یکی از دو شرایط درمان قرار گرفتند: بازی درمانگری کودک محور (CCPT) و خواندن همراه با نظارت (RM). این کودکان به صورت تک نفره در مدارس در ۱۶ جلسه بازی­درمانگری که هر جلسه ۳۰ دقیقه به طول می­انجامید، شرکت کردند. نتایج نشان داد کودکانی که در ۱۶ جلسه بازی درمانگری کودک محور و خواندن همراه با نظارت شرکت کردند، از نظر آماری بهبودی معنی­داری در دامنه­ ویژگی­های اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی و توانایی­های دانش­آموز و همچنین سطح اضطراب/ گوشه ­گیری و خرده­ مقیاس­های اختلال یادگیری در شاخص ADHD مقیاس تجدیدنظر شده درجه­بندی مشکلات رفتاری کانرز (فرم معلمان) به دست آوردند. کودکانی که در گروه CCPT شرکت کردند، از نظر آماری بهبودی بیشتری نسبت به کودکان گروه RM در حوزه تغییرپذیری هیجانی و خرده­مقیاس­های اضطراب/گوشه­گیری در شاخص استرس معلمان کسب کردند.

کلمات کلیدی: بازی درمانی، کودکان، توجه، اختلال نقص توجه- بیش­فعالی.

به طور معمول، معلمان دانش­آموزانی که دارای مشکلات رفتاری در مدارس هستند برای مشاوره به مراکز درمانی ارجاع می­دهند (آبدین و رابینسون، ۲۰۰۲). به طور خاص، دوپاول و استونر (۲۰۰۳) بیان کردند که مشکلات توجهی و کنترل رفتاری دانش­آموزان دو دلیل برجسته برای ارجاع کودکان به روانشناسان مدرسه و روانشناسان بالینی است. دانش­آموزانی که مشکلات رفتاری و توجهی دارند، ممکن است واجد شرایط تشخیص اختلال نقص توجه- بیش­فعالی (ADHD) باشند؛ که یکی از شایع­ترین تشخیص­های دوران کودکی، حدود ۳% تا ۷% کودکان دارای علائم، است (انجمن روانپزشکی آمریکا ۲۰۰۰؛ وودارد، ۲۰۰۶). مطالعات نشان می­دهند که کودکان دارای علائم و رفتارهای مرتبط با اختلال نقص توجه- بیش­فعالی (عدم توجه، بیش­فعالی و تکانشگری) هستند، به طور معناداری در مقایسه با کودکان بدون اختلال، استرس بیشتری برای معلمان ایجاد می­کنند (گرین، بسترزی، کتسناشتین، پارک و گورینگ، ۲۰۰۲). نه تنها رفتار دانش­آموزان مبتلا به ADHD برای معلمان استرس­زاتر است، بلکه در دراز مدت پیامدهایی که برای خود دانش­آموزان دارد نگران کننده است. در بررسی طولی انجام شده بر روی بزرگسالانی که در کودکی مبتلا به ADHD بودند نشان داد که حدود ۵۰ درصد این کودکان در بزرگسالی نیز علائم رفتاری ADHD را نشان می­دهند (بارکلی، فیشر، اسمالیش و فلچر، ۲۰۰۲). در مقایسه بزرگسالان مبتلا به ADHD با گروه شاهد، تفاوت­های معنی داری در میزان تحصیلات، معدل دبیرستان، علائم ADHD در محیط کار، رتبه بندی عملکرد شغلی و جرائم نشان دادند. این یافته­ها نشان­دهنده اهمیت و ضرورت مداخله زود هنگام در زندگی کودکان مبتلا به ADHD می­باشد.

تحقیقات نشان داده­اند که رفتارهای مرتبط با ADHD بر زندگی آنها تاثیر می­گذارد. کارنت-رویز و هندریکس(۱۹۹۳) تاثیر رفتارها و تاثیر برچسب تشخیصی ADHD را بر معلمان و همسالان کودکان مبتلا به ADHD بررسی کردند. آنها گزارش کردند که مشاهده ویدیوهایی که نشان­دهنده رفتارهای قالبی کودکان ADHD بود تاثیر منفی بر برداشت­های معلمان و همسالان داشت. اما خود برچسب تشخیصی به تنهایی چنین تاثیری ایجاد نمی­کرد. همسالان رفتارهای دانش­آموزان مبتلا به ADHD را در همه زمینه­های تحصیلی و رفتاری منفی ارزیابی کردند. معلمان موفقیت این دانش­آموزان در بلند مدت را منفی پیش­بینی کردند؛ اما نظر آنها در مورد توانایی­های علمی دانش ­آموزان مبتلا تحت تاثیر قرار نگرفت (کارنت-رویز و هندریکس، ۱۹۹۳). بنابراین، علائم رفتاری ADHD ممکن است تاثیر منفی بر برداشت­های همسالان و معلمان آنها داشته باشد که می­تواند روابط و رفاه این کودکان در مدرسه را تحت تاثیر قرار دهد.